12 czerwca, 2016

Waligóra – Góry Kamienne

Kolejna trasa i kolejny szczy to zdobycia tego samego dnia. Od rana przewędrowaliśmy na Chełmiec, jeden ze szczytów Korony Gór Polski, więc w godzinach południowych (ok 13) dojechaliśmy pod schronisko PTTK Andrzejówka, skąd ruszyliśmy na sam szczyt.

Szlak żółty prowadzi nas, wręcz pionowo na samą Waligóre.

Na oznaczeniu jest napisane że trwa to jakieś 15 minut. U nas niestety trwało to trochę dłużej 😉 Zatrzymywanie się co kilka metrów, a to schodzi ktoś z góry więc trzeba zrobić miejsce, a to kondycja daje nam popalić i trzeba zaczerpnąć powietrza. Sam szlak był chyba najciekawszy ze wszystkich dzisiejszych. Wdrapywanie się po korzeniach, spadające kamienie – to coś, co trzeba lubić w górach.

Dotarliśmy. Szybki odpoczynek, kilka zdjęć na szczycie i możemy ruszać dalej, tym bardziej że z nieba zaczął padać (w zasadzie to kropić) delikatny deszczyk.

Kierunek Zamek Radosno. Jak się jednak okazało w pewnym momencie, a dokładnie na Rozdrożu Pod Waligórą zmieniliśmy cel i chcieliśmy dotrzeć do punktu widokowego na granicy Czech i Polski. Kierunek czarny szlak. Chwile tak szliśmy i nagle okazało się, że jesteśmy już na niebieskim a czarnego już nie ma, gdzieś nam uciekł i nie było widać gdzie. Jak się okazało w drodze powrotnej szlak skręcił o 180 stopni, a informacja o tym była na pniu ściętego drzewa (czego nie można było tak łatwo zauważyć).

Idąc niebieskim szlakiem dotarliśmy do Kostrzyna, a chwilę później do Włostowa, przeszliśmy jeszcze kawałek w celu poszukiwania czarnego szlaku ale nic to nie dało. Postanowiliśmy że wracamy. Robiło się już późno, a do domu jeszcze kawałek został.

Wracając dotarliśmy do rozdroża, gdzie zmieniliśmy szlak. Postanowiliśmy kontynuować nasz pierwotny cel i poszliśmy w stronę Zamku Radosno.

Trasa prowadziła nas leśnym szlakiem (żółtym), całkiem łagodnym do schodzenia (w porównaniu z poprzednim wejściem).

Idąc dalej zdobyliśmy nasz cel. Zamek Radosno.

Sterta kamieni usypana w jakąś wieżę 😉 Tyle można niestety zobaczyć.

Okrążyliśmy wszystko i ruszyliśmy w drogę powrotną.

Przy schronisku czas na zasłużony odpoczynek. Piwko!

Podsumowanie tej części dnia.

Waligóry do strasznych nie można zaliczyć, jedynie pierwsze podejście od strony PTTK Andrzejówka jest nieco wymagające, ale krótkie a reszta szlaków to czysta przyjemność ze spacerowania.