Szlaki w górach – jaki wybrać?
Każda osoba, która idzie pierwszy raz w góry zapewne zastanawia się jaki szlak wybrać. Pytań może być wiele. Czerwonym czy zielonym? Czy ten czarny jest taki trudny jak mówią? Co oznacza szlak niebieski? Na te pytania postaram się odpowiedzieć w tym wpisie.
Dlaczego „postaram się” ? Otóż oznaczenia szlaków to tylko kwestia umowna i nie jest doprecyzowana jeżeli chodzi o ich znaczenie względem kolorów.
Na początek może zacznę od tego jakie wyróżniamy szlaki turystyczne.
– ze względu na sposób przemieszczania się mamy do dyspozycji:
- szlaki piesze (górskie i nizinne)
- szlaki rowerowe (górskie i nizinne)
- szlaki kajakowe
- szlaki jeździeckie (górskie i nizinne)
- szlaki narciarskie (górskie i nizinne)
– ze względu na zwiedzane obiekty i charakter szlaki można podzielić na:
- szlaki historyczne
- szlaki przyrodnicze
- szlaki pielgrzymkowe
- inne szlaki turystyczne.
Zajmijmy się więc pierwszym rodzajem.
Szlaki piesze.
Z teorii wynika, że w Polsce ustalone jest oznaczanie szlaku pieszego za pomocą trzech przylegających do siebie poziomych pasków, umieszczanych na drzewach, murach, skałach itp. Dwa zewnętrzne paski są barwy białej, natomiast środkowy jest wypełniony dowolną inną niż biała farbą. Podstawowy znak ma wymiary 9×15 cm.
Znaki powinny być umieszczone w taki sposób, aby zachowana była widoczność kolejnego do przodu i do tyłu, nie rzadziej jednak niż co 50 m.
Jak mówię to tylko teoria i sprawdza się chyba tylko przy wyznaczonych nowych szlakach. Dlaczego? Otóż stare szlaki oznaczone są na starych drzewach, czy budynkach które z czasem niszczeją albo po prostu znikają.
Kolory szlaków i ich znaczenie.
Stopień trudności szlaków nie jest powiązany z ich kolorem. Chyba żę są to szlaki narciarskie – tutaj kolor określa stopień trudności trasy. Wróćmy zatem do kolorów. Wyróżniamy następujące:
– czerwony – przeważnie jest to główny szlak np. Główny Szlak Beskidzki, Główny Szlak Sudecki itp. Zazwyczaj poprowadzony jest przez najciekawsze krajobrazowo i przyrodniczo miejsca danego regionu, ale nie należy się sugerować tym, że znajdziemy na nim wszystkie warte zobaczenia atrakcje.
– niebieski – wyznacza szlaki długodystansowe, czasami bardziej widowiskowe niż pozostałe kolory
– żółty – krótkie szlaki łącznikowe. Z doświadczenia wiem że mogą być bardzo strome 😉 np. wejście na Waligórę z PTTK Andrzejówka
– zielony – szlak doprowadzający do charakterystycznych miejsc lub jako szlak łącznikowy
– czarny – krótki szlak dojściowy (nie koniecznie bardzo trudny)
Prace znakarskie na terenie parków narodowych wykonuje PTTK w porozumieniu z dyrekcjami parków, zaś poza parkami można spotkać zarówno szlaki znakowane przez PTTK, jak i przez inne instytucje (np. gminy, zarządy parków krajobrazowych itp.). Część ze szlaków znakowanych nie przez PTTK stosuje oznaczenia zgodne z PTTK, inne stosują własne. Dlatego często możemy się pogubić w oznaczeniach jak podczas mojej ostatniej wycieczki rowerowej Natura 2000, gdzie część oznaczeń nie była w ogóle widoczna albo jej nie było.
To jak jest z tymi kolorami?
Z kolorami jak to w życiu bywa, jest różnie.
Niektórzy mówią o lepszej widoczności (szczególnie po zmroku) szlaków czerwonych czy niebieskich.
Kiedyś Leszek Maślanka (znakarz szlaków turystycznych) w wywiadzie dla portalu republika powiedział:
„[…]na szlakach pieszych jedyną zasadą jest, aby dwa szlaki tej samej barwy nie krzyżowały się w żadnym punkcie. I tylko według tego klucza dobierane są teraz kolory znaków. Dawniej, owszem – gdy wytyczano pierwsze szlaki dalekobieżne, to te prowadzące ze wschodu na zachód były czerwone, a wiodące wzdłuż osi północ – południe – malowano na niebiesko, ale dzisiaj nawet króciutki „łącznik” potrafi być czerwony, gdy konfiguracja innych kolorów tego wymaga”
Jak sami widzicie, kolory szlaków już nie mają znaczenia – tzn. mają jeżeli chcemy dojść do konkretnego miejsca i się nie zgubić, ale pod względem trudności – brak jakichkolwiek powiązań.
Następnym razem jak usłyszycie „chcesz iść na Śnieżkę czarnym szlakiem? Oszalałeś?”, to nie przejmujcie się – wszyscy tam tak wchodzą 😉