14 sierpnia, 2016

Czeska Szwajcaria – Pravćicka Brana – dzień 2

Brama Pravcicka to wyjątkowy zabytek przyrody, będący największą naturalną bramą skalną na naszym kontynencie. Jest uważana za najpiękniejszą formację skalną w Szwajcarii Czeskiej i stała się symbolem całego regionu.
Jej wymiary imponujące – rozpiętość łuku u podstawy wynosi 26,5m, wysokość otworu 16 m, szerokość 7-8m, minimalna grubość – 3 m, szczytowa płyta bramy leży na wysokości 21m od jej podstawy. Ale gdy patrzy się na bramę z bliska, wydaje się być jeszcze większa.

Dzień drugi naszej wyprawy zaczął się od pakowania. Musieliśmy opuścić ośrodek do godziny 11, bo nocleg mieliśmy tylko do niedzieli. W planie na poniedziałek było zwiedzanie Gór Izerskich i jakieś spanie gdzieś w Szklarskiej Porębie.

Wyspani i spakowani zrobiliśmy jeszcze mały obchód po Intercamp Mosquito. Dzisiejszym celem było wejście na Pravićicka Brana i przejście szlakiem dookoła.

Wsiadamy więc w samochód i lecimy w stronę Hrensko. Pierwszy parking znaleźliśmy jadąc od strony Tri Prameny, właściwie myśleliśmy, że może uda nam się gdzieś tam zaparkować. Niestety, wszędzie zakaz parkowania. Na parkingu przywitał nas miły pan, który za 120Kc (opłata za parking) dał nam małą mapkę i wytłumaczył wszystkie odległości i co gdzie jest.

Do celu mieliśmy 45 minut spaceru. Droga spokojna, od parkingu aż do Tri Prameny prowadzi przy asfalcie, później wchodzi się na zwykły leśny szlak. Szeroki, ubity lekko kamienisty szlak, prowadzi nas za rękę do celu. Po drodze mijamy i wyprzedzamy całe masy ludzi, jeszcze jest wcześnie więc nie jest ich aż tak dużo. Typowa turystyczna droga – lekka i dla każdego.

Na miejsce docieramy w dosyć dobrym czasie. Przed nami widać już kamienny łuk i wkomponowaną w skały restaurację.

Jeżeli chcecie skorzystać z toalety, zjeść coś lub napić się piwa to musicie zapłacić za wejście (75Kc – normalny, 25Kc – ulgowy). Warto zapłacić bo po wejściu możemy jeszcze iść na punkty widokowe, które nie są dostępne ze szlaku. Wchodzimy zatem do środka. Przy kasie namawiamy miłego pana aby wpuścił dziewczyny za darmo (co jednak się nie udaje), ale „piękne studentki” dostają bilety ulgowe za 25Kc 😉

W środku wszystko ładnie urządzone, restauracja i budka z piwem. Bierzemy zatem po piwku i siadamy pod skalnym łukiem. Ludzi nie brakuje, a z każdą godziną ich przybywa.

Chwila odpoczynku, podziwianie widoków i czas wspinać się na punkty widokowe. Kilka fotek z bramą w tle i lecimy dalej na szlak.

Dalsza część trasy (czerwonego szlaku) jest dosyć nudna, nie ma ładnych widoków bo idzie się przez las, ale można podziwiać skalne bloki. Co jakiś czas można natknąć się na tabliczkę informacyjną na temat budowy skał itp. – niestety wszystko jest albo po czesku albo po niemiecku.

Docieramy do Mezni Louka – dla nas koniec czerwonego szlaku. Stamtąd wchodzimy na szlak zielony w kierunku spływu. Szlak wiedzie ulicą, dla chętnych, w miasteczku są autobusy które te 2 km mogą nas podrzucić do miejscowości Mezna. My jednak wybieramy tryb pieszy.

W Mezna jest restauracja – pensjonat gdzie tuż za nim należy skręcić w prawo (szukajcie zielonych strzałek bo inaczej wejdziecie do kogoś na posesję). Szlak idzie w dół (a co idzie w dół musi iść też w górę), po drodze spotykamy grupę polaków odpoczywających gdzieś na zakręcie (śmiali się że wybraliśmy dobry kierunek w przeciwieństwie do nich). Jest stromo, schodzimy schodami i w końcu docieramy do mostku, gdzie poprzedniego dnia szliśmy na spływ (ale w przeciwną stronę niż dzisiaj).

Droga do spływu trwa jakieś 20 minut. Na miejscu kupujemy bilety (80Kc za osobę), szybka wizyta w WC i …. czekamy. Przed nami tłumy ludzi czekających na spływ. Pewnie będzie trwało to jakąś godzinę (tak myślimy), ale nie zawrócimy bo to nasza jedyna droga w tym kierunku. Są! Płyną łodzie po turystów! Trzy łodzie zapakowały wszystkich czekających razem z nami.

Po drodze (a właściwie po rzece) kierowca łodzi opowiada o skałach, które przypominają jakieś zwierzęta, o postaciach z bajek itp. Dodatkową atrakcją jest uruchamiany dla turystów mały wodospad (niestety woda nie leci na łodzie, a szkoda). Cały spływ trwa jakieś 20-30 minut, jest trochę dłuższy od poprzedniego ale wyglądają bardzo podobnie.

Schodzimy z łodzi i pieszo wędrujemy w stronę miejscowości gdzie zostawiliśmy samochód. Wszyscy robią się już głodni, więc delikatnie przyspieszamy tempa. Szlak tutaj wygląda podobnie jak wcześniej, czyli ścieżka przy skałach i rzeka. Jest pięknie, nie ma co marudzić 😉

Po przyjściu do miejscowości szukamy czegoś do jedzenia. Niestety jedzenie jest ale nie można płacić kartą (brak zasięgu czy coś), a gotówki nie zostało nam na 4 posiłki. Idziemy do samochodu, tam coś zaradzimy.

Na parkingu szybkie przebieranie w „świeże” ubrania, coś przegryzamy i planujemy co dalej. Lecimy na Szklarską ?? A może do Straźne ?? Kilka telefonów do odpowiednich osób i mamy już kierunek na trzeci dzień wyprawy. Jedziemy do Chata JAWA w Straźne. Jutro czas na Czeskie Karkonosze.

I tak zleciał nam kolejny dzień na spacerowaniu po górach. Było przesympatycznie i kolorowo.

Pravćicka Brana jest na prawdę czymś, co warto zobaczyć, tym bardziej że szlaki są tak zrobione aby każdy mógł tam wejść.