1 października, 2017

Tatry – Morskie Oko i Dolina Pięciu Stawów

„Morskie Oko to Tatrów dusza zwierciadlana…” – Władysław Tarnowski. Taki napis możemy przeczytać w informacji turystycznej w drodze na Morskie Oko w Tatrach, ale zacznijmy od początku.

Październik, początek jesieni, wysoko w górach (powyżej 1600m n.p.m) leży już pierwszy śnieg (a może i drugi). Jedziemy na szybki urlop do Zakopanego. Trzeba wykorzystać słoneczną pogodę. Rezerwujemy pokój na kilka nocy w polecanej przez przez znajomych „Willi pod Brzyzkiem”. Nocleg w tym sezonie w pokoju 2-osobowym to koszt ok. 40-50PLN za noc (50 ze śniadaniem). Bierzemy.

Do ścisłego centrum Zakopanego mamy ok 3km, ale nie przejmujemy się tym, bo nie jedziemy chodzić po mieścinie tylko po górach.

Na miejsce przyjechaliśmy w sobotę po południu, więc został nam czas na szybkie zakupy w pobliskim markecie i czas spać – rano czeka nas trochę ruchu.

Poranek zaczynał się słonecznie, choć od rana temperatura wskazywała 0st 😉

Szybkie śniadanie i planujemy gdzie się ruszyć. Wybór padł na Morskie Oko i Dolinę Pięciu Stawów.

Przyjechaliśmy na miejsce. Parking Palenica Białczańska (tuż przy granicy ze Słowacją). Ogólnie nie polecam tam parkować ze względu na cenę (25 PLN/dzień), a jak już zapłacimy to nie jest powiedziane że dostaniemy miejsce na parkingu. My po zrobieniu opłaty u jakiegoś „kolesia” w kamizelce musieliśmy zaparkować za jakieś 200m bo podobno dalej nie było już miejsca. Więc dlaczego trzeba było zapłacić za coś co nie było parkingiem ?? Czy to jest w ogóle zgodne z prawem?

Tak na prawdę to lepiej stanąć chwilę wcześniej na starej granicy (albo w okolicy) i stamtąd ruszyć pieszo – wyjdzie na to samo a 25PLN zaoszczędzimy.

Samo wejście na szlak to koszt 5 PLN na osobę – to jeszcze zrozumiem.

Ubrani chyba we wszystko co było pod ręką i nie zajmowało dużo miejsca ruszyliśmy (przypominam że od rana temperatura była w okolicy 0st.)

Trasa na Morskie Oko jest bardzo prosta (dosłownie) i nie sprawia większej trudności, ale dla niektórych to chyba jest problem bo pakują się na słynne już wozy z końmi, ale to temat na dłuższą debatę i na pewno nie na blogu.

W planie było przejście do Wodogrzmotów Mickiewicza i stamtąd zielonym szlakiem przez Dolinę Roztoki ruszyć na Dolinę Pięciu Stawów i górą niebieskim szlakiem (przez Świstówkę Roztocka) przejść nad Morskie Oko i wrócić czerwonym szlakiem do samochodu. Napisałem że „było” bo oczywiście plan zmienił się tuż pod przyjściu nad Wodogrzmoty Mickiewicza. Otóż o tej porze roku (jesień) słońce jest po lewej stronie gór więc najpierw należy iść nad Morskie Oko aby na powrocie od strony Doliny Pięciu Stawów mieć słońce cały czas po swojej stronie – tak też zrobiliśmy.

Pierwsze co napotkaliśmy na naszej drodze to wspomniane wcześniej Wodogrzmoty Mickiewicza, to wodospady na potoku Roztoka powstałe w miejscu, gdzie boczna dolina roztoki „zawieszona” jest nad doliną białki.

Wysokość 120m woda pokonuje trzema wodospadami. Ponad wodogrzmotami, na stromych stokach rośnie pierwotny las urwiskowy z naturalnym występowaniem limby.

Wodogrzmot Wyżni można obserwować ze szlaku do Doliny Pięciu Stawów Polskich. Z mostu widać Wodogrzmot Pośredni, natomiast Wodogrzmot Niźni najlepiej widoczny jest z okolicy schroniska w Roztoce.

Nazwa Wodogrzmotów upamiętnia sprowadzenie do kraju prochów Adama Mickiewicza w 1891 roku.

 

Po drodze w pięknym jesiennym słońcu robiło się coraz cieplej więc można było się lekko rozebrać (przynajmniej ciepła czapka już nie była potrzebna).

Idą dalej czerwonym szlakiem w stronę Morskiego Oka napotkać możemy informację turystyczną, gdzie można się zatrzymać na chwilę i wejść do środka aby zobaczyć aktualną wystawę (chyba się zmienia co jakiś czas?).

 

Dwie minuty postoju i lecimy dalej. Po drodze mijamy Pawilon Gastronomiczny gdzie można coś zjeść i napić się, ale to nie dla nas – przecież dopiero co wyszliśmy na szlak.

Szybkim krokiem wyprzedzamy każdego kto idzie przed nami, zatrzymując się tylko na jakieś zdjęcie – w końcu co ciekawego może być w trasie asfaltowej, a my przecież nie możemy się doczekać aż wejdziemy w typowy górski szlak.

Po około niecałych 2 godzinach docieramy do pierwszego celu, czyli nad Morskie Oko.

Największy staw w Tatrach o powierzchni 34,5 Ha i głębokości 50,8m. Obwód jeziora wynosi 2613m. W okresie od listopada do maja staw jest zamarznięty, a grubość lodu przekracza 1,5m. Z Morskiego Oka wypływa Rybi Potok, od którego pochodzi nazwa doliny. Nazwa ta ma swoje uzasadnienie przyrodnicze, gdyż Morskie Oko zwanej dawniej Rybim Stawem jest jedynym w Tatrach Polskich zbiornikiem wodnym z naturalnie występującymi pstrągami potokowymi.

Szczyty wznoszące się nad Morskim Okiem należą do najwyższych w Tatrach Polskich. Charakteryzuje je typowa rzeźba polodowcowa. U podnóży stromych ścian skalnych usypane są rozległe stożki piargowe tworzone przez procesy erozyjne.

Jest pięknie, schronisko jak zwykle pełne ludzi, więc się nie pchamy do środka. Schodzimy do samego stawu i tam spokojnie siadamy na kamieniu i wyciągamy coś ciepłego do picia i jakąś przekąskę do zjedzenia.

Ciekawostką są tam latający „tubylcy”, czyli ptaki które dosłownie z rąk turystów wydzierają jedzenie 😉 sam byłem świadkiem jak kobieta chciała ugryźć kawałek chleba a ptak zeskoczył z drzewa i porwał jej kanapkę, wygląda to dosyć śmiesznie (jak patrzy się z boku).

Chwila relaksu i odpoczynku, i czas ruszać w stronę Doliny Pięciu Stawów.

Aby wejść na niebieski szlak prowadzący przez Świstówkę Roztocka należy się lekko cofnąć szlakiem czerwonym (jakieś 200m) i po lewej stronie (idąc od Morskiego Oka) zauważymy wejście w las z tabliczką.

 

Teraz zaczyna się dopiero ciekawe podejście.

Trasa prowadzi nas wąską ścieżką, która wspina się coraz wyżej. Na drodze pokonujemy konary drzew i głównie kamienne podejścia – czasami tak wysokie że trzeba się na nie wspinać. Idziemy przez leśne zakamarki aż do momentu gdy naszym oczom ukazuje się genialny widok gór, a w oddali widać Morskie Oko.

 

Czasami przejścia na szlaku może już nie być, wtedy należy bardzo uważać bo do dołu daleka droga.

 

Są też miejsca w których warto się zatrzymać i odpocząć, aby podziwiać piękno gór i oddalający się szlak.

 

Podejście z tej strony jest dosyć ciężkie (podobno bardziej strome niż z drugiej – tak mówili), ale takie widoki na szczycie wybaczają wszystko, a człowiek przestaje czuć zmęczenie.

 

Z oddali widać nasz cel – Dolina Pięciu Stawów (chyba najładniejsze widoki widać z tego właśnie miejsca).

 

Jeszcze tylko kawałek w dół, trochę w górę i jesteśmy.

Dotarliśmy do schroniska. Tam oczywiście pyszne jedzonko (żurek) i zimne piwko (należało się). Chwila relaksu nad wodą i lecimy dalej – trzeba się spieszyć bo słońce już wysoko a dzień coraz krótszy.

Z Wielkiego Stawu wchodzimy na zielony szlak prowadzący przez Wodospad Siklawa i Dolinę Roztoki. Tutaj trasa może nie jest trudna ale z uwagi na zacieniony przez większość dnia teren i duża wilgotność z pobliskich wodospadów, podłoże jest miejscami bardzo śliskie i niebezpieczne (momentami trzeba schodzić przykucniętym alby trzymać się kamieni).

 

Schodząc po kamieniach nabawiłem się małej kontuzji kolana, więc czas przejścia trochę nam się wydłużał. Nie było więc za dużo postojów na ciepłą herbatę. Po zejściu z kamiennych terenów wchodzi się w las. Tam zatrzymaliśmy na ostatni odpoczynek na tym szlaku i to był czas aby założyć z powrotem coś cieplejszego.

 

Po zejściu z zielonego szlaku (przy Wodogrzmotach Mickiewicza) do samochodu zostało nam jakieś 40 minut – przeszliśmy to w niecałe 30.

Podsumowując pierwszy dzień w Tatrach.

Ilość zrobionych km: 20

Czas trwania: cały dzień

Poziom nastroju: świetny w 100%

Trudność przejścia: 5/10