14 sierpnia, 2017

Wąwóz Seisenberg, kraina cudów natury – cz.3

Historia wąwozu Seisenberg sięga końca epoki lodowcowej, czyli jakieś 12 000 lat temu. W roku 1831, grupa drwali skonstruowała ścieżkę o długości ok 600 metrów w głąb wąwozu. Dzisiaj dzięki nim ścieżka ta jest również dostępna dla zwiedzających. Przejście jej zajmuje niecałą godzinę.

Wąwóz jest idealnym miejscem na rozpoczęcie wielu wędrówek w głąb całego Parku Przyrody (Weissbach Nature Park). Jest tam wiele szlaków, oraz przystanków autobusowych dzięki którym możemy dostać się z jednego punktu trasy do drugiego.

Wejście do wąwozu jest płatne. My skorzystaliśmy z karty, którą kupiliśmy na poprzednich atrakcjach (Wąwóz Vorderkaser i Jaskinia Lamprecht). Można też wejść do wąwozu od drugiej strony (za darmo), ale przejście przez bramki na dole jest płatne (więc trzeba by się było wrócić do punktu początkowego).

Wystartowaliśmy z parkingu przy samym wjeździe (GPS: 47.522123, 12.749757), ale można podjechać kawałek dalej na parkingi przy głównym wejściu.

Na samym początku jest miejsce (knajpka o nazwie Landgasthof Seisenbergklamm), gdzie można coś zjeść, wypić i skorzystać z WC 😉 Dalej już można iść oznaczonym szlakiem aż do głównego wejścia, gdzie znajdują się kasy i bramki do wejścia na wąwóz. Tam również można zjeść, z czego oczywiście skorzystaliśmy przy powrocie.

Całość drogi wiedzie wzdłuż rzeki (strumienia) na której jest zbudowany stary mistyczny tartak. Idąc wyznaczoną ścieżką przechodzimy przez specjalnie przystosowane kładki, pod którymi płynie woda, czasem spadająca z małych wodospadów, a czasem swobodnie płynąca – widoki fenomenalne. Urzekająca natura i szum płynącej wody nie pozwalają myśleć o jakimkolwiek zmęczeniu, to miejsce idealne na relaks psychiczny i w pewnym stopniu fizyczny.

Na końcu drogi wąwozu jest mała drewniana chatka w której można odpocząć lub zdecydować co dalej. My ruszyliśmy w stronę Hinteral (czas ok. 25 minut). Na samym szczycie (o ile można tak powiedzieć) jest kolejna knajpka, gdzie można coś zjeść, lub się napić, więc za bardzo nie ma sensu noszenie ze sobą wody i innych rzeczy do jedzenia.

Z tego też miejsca można ruszyć w dalszą wędrówkę, jest dobrze oznaczona mapa, oraz przystanek autobusowy. My jednak wróciliśmy do samochodu tą samą trasą i na dole postanowiliśmy zjeść miejscowego hamburgera z frytkami (jak by co, to frytki po niemiecku to „Pommes”).