4 marca, 2017

Wysoka Kopa – Góry Izerskie

Weekend zapowiadał się słonecznie. Temperatura ok 15st, więc powstał szybki plan na odstresowanie i rozruszanie się po dłuugim zimowym nie robieniu nic 😉

Kierunek do samego końca nie był znany. Planowaliśmy wyskoczyć na jeden dzień w góry stołowe, ale …. jeden dzień ? Za mało.

Wybraliśmy się więc w stronę Karkonoszy i Szklarskiej Poręby. Po drodze ustaliliśmy że jedziemy zobaczyć Świerardów Zdrój (byłem tam kiedyś, ale minęło tyle lat że nie pamiętałem jak to wygląda). Nocleg zaklepany w Jeleniej Górze więc możemy jechać swobodnie.

Zwiedziliśmy na szybko okolice i ruszyliśmy do obranego celu – Rozdroże Izerskie.

Na miejscu byliśmy dosyć późno, bo dopiero około godziny 12.

Szybkie przebranie i przepakowanie potrzebnych rzeczy do plecaka. Startujemy. Godzina 12:15 ruszamy na szlak.

Z Rozdroża Izerskiego żółto-zielonym szlakiem (później samym zielonym) w kierunku Rozdroża pod Zwaliskiem.

Na ścieżce (o ile można ją tak nazwać) leżało jeszcze sporo śniegu (o tej porze roku to chyba normalne), nie był za bardzo ubity bo sądząc po śladach przed nami szło tędy zaledwie kilku ludzi (i nie tylko).

 

Spora warstwa białego puchu (miejscami nawet ponad 50 cm) dawała nam o sobie znać, gdy co jakiś czas zapadaliśmy się po kolona. Nie zniechęciło nas nawet to, że drogi (szlaku) nie było nawet widać – kierowaliśmy się śladami poprzedników.

Temperatura wzrastała. Robiło się coraz przyjemniej. Gdy masz nad głową piękne słoneczne, bezchmurne i błękitne niebo, a pod nogami śnieg to uśmiech na twarzy pojawia się automatycznie i nie zastanawiasz się wtedy czy dasz radę – musisz dać i idziesz dalej.

Ten kawałek drogi prowadzi nas przez las. Nie jest to najłatwiejszy odcinek bo lekko stromy i miejscami bardzo zasypany śniegiem.

 

Dochodząc do Rozdroża pod Zwaliskiem wchodzimy na szlak oznaczony kolorami zielonym,czerwonym i niebieskim i kierujemy się w stronę Rozdroża pod Izerskimi Garbami.

Tutaj droga już jest łatwiejsza. Czuć że jesteśmy wyżej. W nozdrza wieje ciepły górski wiatr, nad głową pełne słońce a dookoła zieleń i wspaniałe widoki na Karkonosze.

Na pobliskim głazie, a właściwie skupisku głazów, robimy małą przerwę na śniadanie. Ciepła herbatka z termosu, kanapki, coś słodkiego i trzeba ruszać dalej.

 

Schodząc z typowo górskiego szlaku (przed nami widać już starą Kopalnię Kwarcu Stanisław) dochodzimy do drogi gdzie właśnie odbywa się 41 Bieg Piastów. Mijamy więc spore grupy zawodników i oczywiście pozdrawiamy ich zachęcając tym samym do „przyspieszenia”.

 

Kawałek dalej (za kopalnią) czerwony szlak skręca ostro w prawo w kierunku naszego celu, czyli Wysokiej Kopy. Ta część drogi, ostatnio była chyba mało używana bo widać na niej tylko ślady jednej osoby. W związku z tym, że drogi i tak nie było widać to kierowaliśmy się po śladach, od czasu do czasu sprawdzając na drzewach czy jesteśmy nadal na szlaku 😉

 

Po jakimś czasie docieramy do wiaty turystycznej. Tutaj uwaga. Jeżeli chcecie wejść na Wysoką Kopę to z czerwonego szlaku (przy wiacie) należy zejść w lewo (szlak odbija ostro w prawo).

Skąd wiedziałem ? Przeczytałem kiedyś w internecie że ktoś na wiacie napisał w jakim kierunku udać się aby dotrzeć na szczyt. I rzeczywiście – jest oznaczenie w formie strzałki narysowanej na samej wiacie 😉

 

Po ok. 300-400 metrach docieramy do „drzewka” z przypiętą tabliczką „Wysoka Kopa 1126m n.p.m. – cel osiągnięty! Jakieś fotki pod tabliczkę i niestety trzeba wracać.

Wróciliśmy do wiaty i dalej kierujemy się już czerwonym szlakiem w stronę Rozdroża pod Kopą. Po drodze mijamy punkt widokowy z ławeczką, niestety nie zatrzymujemy się bo robi się już coraz zimniej (godzina około 15) i nasze buty niestety już przemokły, a przed nami jeszcze spory kawałek drogi do samochodu.

 

Schodząc czerwonym szlakiem docieramy do Rozdroża pod Kopą, gdzie kierujemy się na żółty w stronę Rozdroża Izerskiego. To najdłuższy kawałek szlaku dzisiejszego dnia. Nie był trudny, (prosta droga przystosowana do szlaku rowerowego) ale bardzo męczący. Śnieg lekko ubity, rozmoczony od wcześniejszego słońca, zamarzający już w cieniu góry. Odcinek ten planowo (według tabliczki) powinniśmy pokonać w godzinę i 15 minut. Przeszliśmy go w niecałe 50 minut.

Na miejsce docieramy o 16:23.

Szybkie przebranie przemoczonych butów, ciepła herbatka i chwila odpoczynku w samochodzie. Jedziemy na piwko i nocleg do Jeleniej Góry.

Podsumowanie dnia.

Było warto! 😉